هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
تحلیل ضریب استحصال تولید در واحدهای چغندری ایران (۱۳۴۰ تا ۱۴۰۳)
روند کلی ضریب استحصال
- در دهه‌های ۴۰ و ۵۰، ضریب استحصال در محدوده ۷۰ تا ۷۵ درصد قرار داشته است.
- از اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰، با بهبود روش‌های کشت و فرآوری، ضریب استحصال افزایش یافته و به حدود ۷۸ درصد رسید.
- در دهه ۸۰، این شاخص به بیش از ۸۰ درصد رسید و در برخی سال‌ها به رکورد ۸۳ تا ۸۴ درصد هم نزدیک شد.
- در دهه ۹۰ و اوایل ۱۴۰۰ ضریب استحصال در بازه ۷۹ تا ۸۳ درصد تثبیت شده و نوسانات جزئی داشته است.
عوامل مؤثر بر تغییرات ضریب استحصال
- کیفیت چغندر قند: درصد قند موجود در چغندر رابطه مستقیم با ضریب استحصال دارد.
- روش‌های زراعی: استفاده از بذرهای پر بازده و کوددهی صحیح نقش مهمی در افزایش راندمان دارد.
- تکنولوژی کارخانه‌ها: ارتقاء تجهیزات و بهبود فرآیند استخراج در کارخانه‌های قند باعث افزایش این ضریب شده است.
- شرایط آب‌وهوایی: خشکسالی یا بارندگی بیش از حد بر کیفیت ماده خام اثرگذار بوده و در برخی سال‌ها باعث افت کارایی شده است.
بیشترین و کمترین ضریب استحصال
- کمترین میزان: در دهه ۴۰ با حدود ۷۰ درصد.
- بیشترین میزان: در دهه ۸۰ و ۹۰ با حدود ۸۳ تا ۸۴ درصد.
جمع‌بندی و نتیجه‌گیری
- روند ضریب استحصال تولید شکر از چغندر در ایران طی شش دهه گذشته صعودی بوده و از حدود ۷۰ درصد به بالای ۸۰ درصد رسیده است.
- این روند نشان‌دهنده پیشرفت‌های فناورانه و بهبود مدیریت کشت و فرآوری است.
- اگرچه در سال‌های اخیر ثبات نسبی در سطح ۸۰ درصد وجود دارد، اما همچنان ظرفیت بهبود از طریق تحقیقات کشاورزی و ارتقاء تجهیزات صنعتی وجود دارد.
