هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
روند تولید قند و شکر در ایران (۱۳۶۵ تا ۱۴۰۳)
بررسی روند کلی
- در سال‌های ابتدایی (۱۳۶۵ تا اوایل دهه ۷۰) تولید قند و شکر در ایران در محدوده ۶۰۰ تا ۹۰۰ هزار تن بوده است.
- از اوایل دهه ۷۰ روندی افزایشی مشاهده می‌شود و تولید به بیش از ۱.۲ میلیون تن رسید.
- در دهه ۸۰ نوسانات بیشتری مشاهده می‌شود؛ برخی سال‌ها تولید کاهش داشته اما در سال‌هایی مانند ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷ افت شدیدتر رخ داده است.
- از اوایل دهه ۹۰ به بعد، تولید وارد یک روند افزایشی پایدار شد و در برخی سال‌ها از مرز ۲ میلیون تن عبور کرده است.
بیشترین و کمترین تولید
- کمترین تولید: در سال‌های اواسط دهه ۶۰ و همچنین سال ۱۳۸۶، تولید به زیر ۷۰۰ هزار تن سقوط کرده است.
- بیشترین تولید: در اواخر دهه ۹۰ (سال‌های حدود ۱۳۹۷-۱۳۹۸) تولید به بیش از ۲ میلیون تن رسیده است.
عوامل مؤثر بر نوسانات تولید
- شرایط آب‌وهوایی: بارندگی، خشکسالی و کمبود منابع آبی به طور مستقیم بر عملکرد کشت نیشکر و چغندر اثرگذار بوده است.
- سیاست‌های حمایتی و واردات: در برخی سال‌ها به دلیل واردات گسترده شکر، انگیزه کشاورزان برای کشت داخلی کاهش یافته و تولید افت کرده است.
- افزایش سطح زیر کشت نیشکر در خوزستان از دهه ۷۰ به بعد سهم بزرگی در رشد تولید داشته است.
- بهبود بهره‌وری و مکانیزاسیون کشاورزی در دهه‌های اخیر موجب افزایش تولید پایدارتر شده است.
جمع‌بندی و نتیجه‌گیری
- تولید قند و شکر در ایران طی بازه ۱۳۶۵ تا ۱۴۰۳ روندی نوسانی اما در مجموع صعودی داشته است.
- از مرز ۶۰۰ هزار تن در دهه ۶۰ به بیش از ۲ میلیون تن در دهه ۹۰ و ۱۴۰۰ رسیده‌ایم.
- این رشد نشان‌دهنده اهمیت توسعه صنایع نیشکر و چغندر در کشور است.
- با وجود این، وابستگی به شرایط آب‌وهوایی و سیاست‌های وارداتی همچنان از عوامل تعیین‌کننده در نوسانات تولید به شمار می‌رود.
