هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
تحلیل سرانه مصرف شکر در ایران (۱۹۸۷ تا ۲۰۱5)
روند کلی مصرف شکر
- در سال‌های ابتدایی (۱۹۸۷ تا اوایل دهه ۹۰ میلادی) سرانه مصرف در محدوده ۲۴ تا ۲۷ کیلوگرم قرار داشته است.
- از میانه دهه ۹۰ میلادی روندی افزایشی مشاهده می‌شود و مصرف سرانه به حدود ۲۹ تا ۳۱ کیلوگرم می‌رسد.
- از اوایل دهه ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ مصرف شکر تقریباً ثابت و پایدار در محدوده ۳۰ تا ۳۲ کیلوگرم باقی مانده است.
- در سال‌های پایانی (۲۰۱۱ تا ۲۰۱5) سرانه مصرف به حدود ۳۳ تا ۳۵ کیلوگرم رسیده است که بالاترین میزان در این دوره محسوب می‌شود.
نقاط اوج و افت مصرف
- کمترین مصرف در حوالی سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۰ ثبت شده که کمتر از ۲۷ کیلوگرم بوده است.
- بیشترین مصرف در سال‌های نزدیک به ۲۰۱۳ تا ۲۰۱5 رخ داده که به حدود ۳۴ تا ۳۵ کیلوگرم رسیده است.
- این افزایش نشان‌دهنده تغییر در الگوی تغذیه و افزایش دسترسی عمومی به شکر و محصولات شیرین است.
دلایل افزایش سرانه مصرف
- رشد جمعیت و افزایش تقاضا برای محصولات شیرین (نوشابه‌ها، شیرینی‌جات، صنایع غذایی).
- تغییر سبک زندگی و افزایش مصرف مواد غذایی فرآوری‌شده.
- بهبود زیرساخت‌های تولید و واردات شکر در کشور.
جمع‌بندی و نتیجه‌گیری
- سرانه مصرف شکر ایران طی سه دهه اخیر روندی افزایشی و پایدار داشته است.
- مصرف از حدود ۲۵ کیلوگرم در دهه ۱۹۸۰ به بیش از ۳۴ کیلوگرم در سال‌های اخیر رسیده است.
- این افزایش مصرف می‌تواند از منظر سلامت عمومی (افزایش بیماری‌های مرتبط با قند مانند دیابت و چاقی) یک هشدار جدی محسوب شود.
- در عین حال، از دیدگاه اقتصاد کشاورزی و صنعت قند و شکر، نشان‌دهنده رشد بازار داخلی و اهمیت تولید داخلی شکر برای تأمین نیاز کشور است.
