هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
تحلیل نمودار عیار بین سال‌های ۱۳۶۵ تا ۱۴۰۳
این نمودار، تغییرات عیار قند استخراج‌شده از چغندر قند را در بازه‌ای بلندمدت (۱۳۶۵ تا ۱۴۰۳) نمایش می‌دهد. عیار نشان‌دهنده درصد قند موجود در چغندر است و از عوامل کلیدی در تعیین کارایی تولید شکر محسوب می‌شود.
روند کلی عیار چغندر در طول سال‌ها
سال‌های ابتدایی (۱۳۶۵ تا ۱۳۷۵)
- عیار در این دوره به‌طور میانگین بین ۱۵ تا ۱۶ درصد نوسان داشته است.
- ثبات نسبی دیده می‌شود اما بهبود چشمگیری مشاهده نمی‌شود.
- علت آن می‌تواند ناشی از محدودیت‌های علمی در به‌نژادی و شرایط آب‌وهوایی نسبتاً پایدار باشد.
دوران رشد (۱۳۷۵ تا ۱۳۸۵)
- در این بازه، عیار به تدریج افزایش یافته و به حدود ۱۷ تا ۱۸ درصد رسیده است.
- اوج نمودار در این دوره مشاهده می‌شود که نشان‌دهنده پیشرفت در اصلاح بذر، بهبود مدیریت مزرعه و کاهش ضایعات است.
- این افزایش مستقیم بر راندمان تولید شکر اثر مثبت گذاشته است.
دوران نوسان و کاهش نسبی (۱۳۸۵ تا ۱۳۹۵)
- از سال ۱۳۸۵ به بعد، عیار به تدریج کاهش یافت و به حدود ۱۶ تا ۱۶.۵ درصد رسید.
- این افت می‌تواند ناشی از کاهش کیفیت خاک، تغییر اقلیم، کاهش بهره‌وری کشاورزان یا استفاده کمتر از بذرهای اصلاح‌شده باشد.
دوره اخیر (۱۳۹۵ تا ۱۴۰۳)
- در سال‌های اخیر، عیار چغندر در محدوده ۱۵.۵ تا ۱۶ درصد باقی مانده است.
- این نشان‌دهنده ثبات نسبی اما پایین‌تر از اوج تاریخی (۱۸ درصد) است.
نقاط اوج و افت
اوج‌ها
- بالاترین نقطه نمودار در حوالی سال‌های ۱۳۸۰–۱۳۸۳ با عیار نزدیک به ۱۸ درصد ثبت شده است.
- این دوره را می‌توان دوران طلایی راندمان قند دانست.
افت‌ها
- کمترین عیار مربوط به سال‌های ابتدایی (۱۳۶۵–۱۳۷۰) و همچنین برخی سال‌های بعد از ۱۳۹۰ است که حدود ۱۵ درصد بوده است.
جمع‌بندی
- عیار قند چغندر از حدود ۱۵ درصد در دهه ۶۰ به اوج ۱۸ درصد در اوایل دهه ۸۰ رسیده است.
- پس از آن کاهش تدریجی داشته و در سال‌های اخیر در حدود ۱۵.۵ تا ۱۶ درصد تثبیت شده است.
- عوامل مؤثر بر تغییرات شامل بهبود یا افت کیفیت بذر، شرایط اقلیمی، روش‌های مدیریت مزرعه و سیاست‌های حمایتی بوده‌اند.
